ا۴۷۰ شخصیت برجسته سیاسی، علمی، ادبی و هنری جهان از جمله رهبران و مقامات سابق کشورها و شماری از برندگان جایزه نوبل وهمچنین تعدادی از سازمانهای بینالمللی بیانیه مشترکی با عنوان «دعوت به همبستگی جهانی با مبارزه ایرانیان برای آزادی» منتشر کردهاند.
هیلاری کلینتون، مارگارت اتوود، فرانسین فوکویوما، شیرین عبادی و بنکیمون از جمله امضاکنندگان این بیانیه هستند که در کنار دهها تن از روسای جمهوری و نخستوزیران سابق کشورهای مختلف، آن را منتشر کردهاند.
آنان با یادآوری اعتراضات خیابانی ایران به پیشتازی زنان جوان و همراهی افرادی در سنین مختلف گفتهاند که معترضان «با شجاعتی نفسگیر و بدون سلاح به مبارزه ادامه دادهاند در حالیکه رژیم هزاران نفر را به گلوله بسته، به دار آویخته، شکنجه و کور و به آنان تجاوز کرده و به ضرب و شتم و دستگیری آنان مبادرت ورزیده است».
این بیانیه گفته است که جرقه اولیه این اعتراضات را مخالفت با حجاب اجباری زد «اما هدف معترضان قیام علیه کل نظام دینسالاری» با شعار «زن، زندگی، آزادی» است و هدفی که فریاد میزنند «آزادی، آزادی، آزادی است».
در این بیانیه آمده است: «پیروزی معترضان به معنای رهایی از رژیمی است که آنان را از انتخابات آزاد، آزادی بیان، رویه قضایی و استقلال شخصی در جنبههایی حتی ساده مانند انتخاب نوع لباس محروم کرده است.»
این بیانیه گفته که پیروزی معترضان معنایی حتی فراتر از اینها دارد و به معنی «پایان نظام زنستیز جمهوری اسلامی و یک نقطه عطف در حرکت طولانی به سوی جهانی است که در آن با زنان به طور برابر رفتار شود».
امضاکنندگان با یادآوری تاکید بر گسترش دموکراسی پس از سقوط نظامهای کمونیستی در دهه ۱۹۹۰ افزودهاند که «پیروزی آزادی در ایران میتواند موج جهانی گسترش دموکراسی را که در قرن بیستم بسیار نیرومند بود اما در برابر ضدحملهاقتدارگرایان فروکش کرده، بار دیگر تجدید کند».
آنان با نامیدن این اعتراضات به عنوان جنبش آزادی، گفتهاند که این جنبش «هیچ خواسته ای از رژیمی که اساسا نامشروع و فراتر از اصلاحات میداند مطرح نمیکند» و افزودهاند که «معترضان شعار مرگ بر این رژیم سر میدهند و خواهان جایگزینی حکومت دینسالاران و نظام دیکتاتوری با آزادی و دموکراسی هستند و حرکت خود را انقلاب اعلام میکنند».
این بیانیه با اعلام اینکه معرتضان ایرانی «مستحق حمایت بیدریغ مردم آزادیخواه در سراسر جهان هستند» خواستههایی را از دولتها، نهادهای جامعه مدنی و مردم جهان مطرح میکند.
از جمله این خواستهها، اعلام همبستگی با معترضان و محکومیت حکومت ایران، حمایت از معترضان زندانی و رسیدگی به شرایط اسفناک آنهاست.
آنها همچنین از دولتها میخواهند به «اقدامات دیپلماتیک، اقتصادی و نمادین برای مجازات رژیم و حمایت از معترضان» دست بزنند و «همه مقامات دخیل در سرکوبها، از خامنهای، رهبر نظام گرفته تا فرماندهان بسیج محلی را تحریم و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به فهرست سازمانهای تروریستی ملحق کنند».
امضاکنندگان خواستهاند «مقامات بلندپایه دولتهای دموکراتیک رهبران اپوزیسیون را در جلساتی که علنا اعلام میشود بپذیرند».
خواسته دیگر امضاکنندگان کمک به اطلاعرسانی شفاف و دقیق و قابل اعتماد به ایرانیان از طریق رادیو، تلویزیون و رسانههای اجتماعی بینالمللی و رسانههای خصوصی ایرانیان در تبعید است.
برای کمک به تظاهرکنندگان، خواسته شده است تا کمکهای فنی، شامل تجهیزات مقابله با سانسور و تجسس از جمله مسدود کردن ارتباط اینترنتی توسط حکومت در اختیار آنان قرار گیرد.
در ادامه آمده است: «اتحادیههای کارگری، دولتها و سایر نهادها در جامعه بینالمللی باید با کارگران ایرانی ابراز همبستگی کنند، باید تجربیات دیگر مبارزات کارگری برای احقاق حقوق کارگران و تعمیم دموکراسی را با آنان به اشتراک بگذارند، و همچنین باید به دنبال راههایی برای ارائه کمکهای عملی مانند VPN و ابزار دیگر و یافتن مجاری ایمن و مؤثر ارتباطات و کمک به صندوقهای اعتصاب باشند.»
آنان گفتهاند: «ما متعهد میشویم که تمام توان خود را برای حمایت از مبارزات ایرانیان برای کسب آزادی به کار گیریم و از همه افراد خیرخواهد در جا به جای جهان می خواهیم به ما بپیوندند.»
برخی از امضاکنندگان این بیانیه:
- اسکار آریاس، رئیس جمهور سابق کستاریکا و برنده جایزه صلح نوبل
- مارگرات اتوود، نویسنده
- جویس باندا، رئیسجمهور سابق مالاوی
- هیلاری کلینتون، وزیر خارجه سابق آمریکا
- شیرین عبادی، وکیل مدافع حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل
- فرانسین فوکویاما، استاد علوم سیاسی دانشگاه استنفورد و نظریهپرداز سیاسی
- لیما گبوی، برنده جایزه صلح نوبل
- ریچارد گییر، بازیگر سینمای آمریکا
- جین هرمن، رئیس «خانه آزادی» و نماینده سابق کنگره آمریکا
- استفان هارپر، نخستوزیر سابق کانادا
- توماس هندریک الویس، رئیسجمهور سابق استونی
- توکل کرمان، فعال حقوق بشر یمنی و برنده جایزه صلح نوبل
- بن کی مون، دبیرکل سابق سازمان ملل متحد
- ماریو بارگاس یوسا، نویسنده و برنده جایزه نوبل ادبیات
- الکساندرا ماتویچوک، رئیس مرکز آزادیهای مدنی و برنده جایزه صلح نوبل
- ایوتا رادیچوا، نخستوزیر سابق اسلوواکی
- ماریا رسا، برنده جایزه صلح نوبل
- الن جانسون سیرلیف، رئیسجمهور سابق لیبریا و برنده جایزه صلح نوبل
- جودی ویلیامز، فعال حقوق زنان در آمریکا و برنده جایزه صلح نوبل
