روزنامه های تهران؛ مذاکره یا مقابله با آمریکا
روزنامه های امروز صبح تهران، دوشنبه ۲۷ شهریور در صفحات اول خود از موفقیت های تیم ملی والیبال کشور ابراز خوشحالی کرده و از زبان رهبر جمهوری اسلامی نوشته اند که در صورت نقض برجام توسط آمریکا باید مقابله به مثل کرد.
گمانه زنی هایی درباره سفر رییس دولت و وزیر خارجه به نیویورک و مذاکرات با دولتمردان دیگر از جمله مطالب امروز روزنامه هاست که موافقان دولت، برخلاف رسانه های اصولگرا و تندرو، به مذاکرات ظریف و تیلرسون همتای آمریکاییش امیدوارند.
تیتر و عکس صفحه اول جهان صنعتحق نشر عکسجهان صنعت
تیتر و عکس صفحه اول جهان صنعت
غرورآفرینی سروقامتان
اعتماد در گزارشی نوشته: يكشنبه در آخرين روز از هفتمين دوره رقابت‌هاي واليبال جام بزرگ قهرمانان جهان كه با حضور شش تيم برتر جهان در سال ۲۰۱۷ و به ميزباني دو شهر ناگويا و اوساكا در ژاپن برگزار شد اتفاق ويژه‌اي براي واليبال ايران قبل از آخرين مصافش با تيم ملي فرانسه رقم خورد تا ايران به بزرگ‌ترين افتخار جهاني در تاريخ واليبال ايران دست يابد. ايران در اين مسابقات ٢ ركوردشكني با كسب نخستين مدال جهاني داشت!
به نوشته این گزارش: روز گذشته تيم ملي واليبال ايتاليا، نايب قهرمان المپيك، در آخرين ديدارش رو در روي تيم قدرتمند امريكا قرار گرفت و در پايان سه بر يك به پيروزي رسيد و با اين برد، سومي تيم واليبال ايران در اين جام را قطعي كرد تا واليبال ايران به نخستين و مهم‌ترين عنوان جهاني خود تا به اينجاي كار دست يابد.
بهنام محمودی هم در مقاله ای در روزنامه ایران نوشته: کسب مقام سوم در رقابت های جام قهرمانان جهان توسط ملی پوشان والیبال، رخدادی غروربرانگیز و شادی آفرین است. ایران در این تورنمنت کم نقص بازی کرد. یکی از دقایقی بود که مردم واقعاً از دیدن والیبال لذت بردند. همه بازیکنان چه آنهایی که در ترکیب اصلی بودند و چه آنهایی که حتی یک امتیاز هم بازی نکردند، در شرایط روحی خوبی قرار داشتند.
به نوشته این قهرمان پیشین والیبال یکی از دلایلی که تیم ملی تا این حد خوب بازی میکرد، نتایج لیگ جهانی بود. این تیم برای جبران آمده بود که الحق هم در این کار بسیار خوب ظاهر شد. یکی از ویژگیهای این قهرمانی، ایجاد پرستیژی بالا در والیبال ایران است. حالا بازیکنان ما لیبلدار شدند و صاحب عنوان جهانی هستند. این مقام برای والیبال کشور اهمیت بالایی دارد چرا که علاوه بر ایجاد شادی در جامعه، باعث بالا رفتن انگیزه در بین سایر بازیکنان والیبال می‌شود.
دست بالای ظریف مقابل تیلرسون
جاوید قربان اوغلی در مقاله ای در شرق با اشاره به سفر رییس دولت و وزیرخارجه به نیویورک، شرایط امروز گفتگوهای هسته ای ایران را با چهار سال پیش اولین سال ریاست جمهوری روحانی مقایسه کرده و نوشته: در نشست چهار سال قبل ظریف در شرایطی رودرروی شش کشور دیگر نشسته بود که ایران با تحریم‌های ظالمانه و فلج‌کننده ناشی از قطع‌نامه‌های شورای امنیت مواجه بوده، با اجماع جهانی علیه خود روبه‌رو بود و بسیاری از کشورها یا اصلا حاضر به مراوده با ایران نبودند یا برای هرگونه تعامل با کشورمان خواستار امتیازاتی بودند که همه اینها به واسطه سیاست‌های ناصواب و رویکردهای ویرانگر دولت معجزه هزاره سوم شکل گرفته بود.
به نوشته این مقاله: اما اینک ظریف در شرایطی به دیدار همتایان خود می‌رود که یوکیو آمانو دبیرکل سازمان انرژی اتمی مکرر در گزارشات بر پایبندی ایران به توافق هسته‌ای تأکید کرده است. جهان بر پایبندی ایران صحه گذاشته و از آن حمایت می‌کند و در مقابل، رویکردهای غیرمنطقی و ماجراجویانه ترامپ آمریکا را در بن‌بست قرار داده و منزوی کرده است.
مدیرکل پیشین وزارت خارجه در این مقاله به این جا رسیده که: روشن است که ترامپ و تیم نظامی- امنیتی او برای برهم‌زدن برجام آب در هاون می‌کوبند. ظریف و جان کری بارها گفت‌وگوهای دوجانبه و خصوصی داشتند. هیچ دلیل موجهی بر تکرار چنین مذاکراتی بین ظریف و تیلرسون وجود ندارد و به یقین ملحوظ‌کردن ملاحظات داخلی در چنین موقعیتی خلاف منافع کشور است. تردید ندارم که هوش و ذکاوت ظریف و احاطه و اشراف او بر مباحث برجام می‌تواند تیلرسون را هم تحت تأثیر قرار دهد.
برجام منهای آمریکا
محمدجواد اخوان در مقاله ای در جوان در نقد سیاست خارجی دولت روحانی نوشته: جمهوري اسلامي ايران نزديك به چهار دهه است كه در وضعيت قطع روابط ديپلماتيك با دولت ايالات متحده امريكا قرار دارد و پس از عدم نتيجه بخشي مذاكرات با تروئيكاي اروپايي، تصميم گرفته شد دولت‌هاي امريكا، روسيه و چين به تركيب مذاكراتي مقابل ايران اضافه گردند تا مشكل اصلي كه در واقع كارشكني امريكايي‌ها در رسيدن به توافق بود، برطرف گردد.
از سويي در جريان تبليغات انتخاباتي رياست جمهوري يازدهم در سال ۹۲، آقاي روحاني با طرح اين ادعا كه «اروپايي‌ها هم كدخداي خود را امريكا مي‌دانند» ايده مذاكره با كدخدا -يعني امريكا- را طرح نمود.
نقطه ثقل اين رويكرد آن بود كه چون طرف اصلي و واقعي دولت امريكا است و تا زماني كه رضايت اين دولت تأمين نشود، رفع تحريم‌ها دست نيافتني است، لازم است شرايطي براي مذاكره مستقيم با واشنگتن فراهم آيد تا مسير رسيدن به توافق هموار گردد. هرچند كه رهبر معظم انقلاب همان موقع نيز بر غيرقابل اعتماد بودن امريكا تأكيد ورزيدند، اما سياست راهبردي نظام در جهت تجربه آموزي منجر به اتخاذ تصميم «نرمش قهرمانانه» شد و براي اولين بار پس از سي و چند سال، مذاكره مستقيم با دولت امريكا انجام گرفت.
به نوشته جوان: در طول دو سالي كه از عمر برجام مي‌گذرد، بارها شاهد نقض سريالي اين توافق از سوي ساكنان سابق و فعلي كاح سفيد بوده‌ايم و به اذعان مديران اجرايي و فعالان اقتصادي برجام نتيجه محسوس اقتصادي به همراه نداشته، حال اگر قرار باشد واشنگتن كار را يكسره كند و كلاً از توافق خارج شود، ديگر چه انتظاري مي‌توان از برجام داشت؟ برجامي كه با پايبندي نيم بند و مشحون از خلف وعده امريكا، آورده‌اي نداشت، بدون امريكا چه ثمر خواهد داشت؟
کیهان هم در یادداشت روز خود نوشته: گویا صورت مسئله نزد برخی مدیران هم گم شده است. حقوق ما در برجام در حال تضییع است، آن وقت آمریکا طاقچه بالا می‌گذارد و طلبکاری می‌کند. اگر چنانکه برخی دولتمردان وانمود می‌کنند، بازگشت یا تشدید تحریم‌ها برایشان بی‌اهمیت است، پس اصلا چرا زیر بار هزینه‌های گزاف توافق کج و معوج برجام رفتند؟! اینکه مدیرانی در تراز آقایان صالحی و ظریف بگویند « حتی در صورت خروج آمریکا از برجام، به تعهدات خود در برجام پایبند می‌مانیم» و «اروپایی‌ها به ما گفته‌اند حتی اگر آمریکا از برجام خارج شود، به برجام ادامه خواهند داد»، یا آقای روحانی پیش از سفر به نیویورک بگوید « کشورهای مخالف برجام اگر اخلاق بدشان را کنار بگذارند می‌توانند کنار سفره برجام باشند»، دادن خاطر جمعی به طرف بدعهد و گستاخ‌تر کردن او به عهدشکنی بیشتر است.
این روزنامه تندرو به طعنه نوشته: گرفتن عکس یادگاری با امثال موگرینی، چک بی‌محل است؛ هیچ جای دنیا ، آب نبات چوبی هم به این تصاویر و قول و قرارها نمی‌دهند. براستی اتحادیه اروپا یا فرانسه و آلمان کجا هستند؟ شاید بگویند چین و روسیه کجا هستند و درست هم بگویند؛ پاسخ همه این پرسش‌ها در یک پرسش اساسی‌تر نهفته است و آن اینکه دولت و وزارت خارجه ما کجاست؟ اگر طرف مالباخته مانند طرف راضی کلاهبرداری رفتار کند، توقعی نیست دیگران کاسه داغ‌تر از آش شوند.
کیهان که دیروز پیشنهاد کرده بود پرونده هسته ای از دولت گرفته شود در پایان یادداشت روز امروز خود نوشته: باید از کرختی بیرون آمد و ضمن برخورد پیشدستانه و نامتقارن، خباثت‌های حریف را هزینه‌دار کرد. این تنها راه مجرب در برابر گستاخی دشمن است. بالاترین مصلحت، انقلابی عمل کردن است. این به مفهوم بی‌هزینه بودن رفتار انقلابی نیست اما چنین هزینه‌ای بسیار کمتر از هزینه نشناختن اقتدار خویش و رفتارمنفعلانه است.
من آثار باستانی نیستم، کامبیزم!
فریور خراباتی در ستون طنز روزنامه ایران نوشته: خوشبختانه این روزها توانسته‌ایم مشت محکمی بر دهان آثار باستانی بزنیم و آنها را سر جایشان بنشانیم تا بفهمند اینجا رئیس چه کسی است. اساساً رویه ما در قبال آثار باستانی به صورتی بوده که هدف وسیله را توجیه می‌کند. یک زمانی کلاً محل آثار باستانی نمی‌گذاشتیم تا پررو نشوند و مردم به صورت خودجوش با خودکار و سوییچ ماشین اسم خودشان و دوستان‌شان و شهری که از آن آمده بودند را روی آثار باستانی حکاکی می‌کردند.
به نوشته این طنزنویس: در همه جای دنیا افراد تلاش می‌کنند تا نام خود را در کتاب گینس ثبت کنند اینجا تلاش می‌کنیم روی آثار باستانی نام خود را ثبت کنیم. بعد یک مدتی متأسفانه آثار باستانی نابود نشدند در نتیجه مسئولان وقت آنهایی که پاساژخور و انبارخورشان ملس بود را می‌فروختند و بقیه را که حتی آنقدر هم به درد نمی‌خوردند به حال خود رها کردند تا از تنهایی و بی‌محلی بپوسند.
ستون طنز روزنامه ایران به این جا رسیده که: اما امروز شاهد پدیده «زورو»ی وطنی هستیم که این افراد را کسی نمی‌شناسد و ناگهان شب به آثار باستانی شبیخون می‌زنند و حتی با دادن مجروح موفق می‌شوند این آثار باستانی را به سزای اعمال خود برسانند. در نتیجه چنان ترس و واهمه‌ای در میان آثار باستانی به وجود آمده که مقبره کوروش هم اعلام کرده: «من مقبره کوروش نیستم، مقبره جوان ناکام کامبیزم که پارسال توی جاده بویین زهرا تصادف کردم و اینجا خاک شدم!»
