مروز اول ماه مه مردم تحت فشار تورم و خواهان عدالت اقتصادی، به خیابان‌های شهرهای سراسر آسیا و اروپا آمدند تا روز کارگر را گرامی بدارند. بسیاری از کشورها شاهد یک موج جهانی نارضایتی کارگران بوده‌اند که از قبل از همه‌گیری کرونا دیده نشده است.
دستمزد بیشتر، کاهش ساعات کار و شرایط بهتر کاری از محورهای عمده مطرح شده در گردهمایی‌های روز کارگر بوده است.
در ایران علاوه بر کارگران بازنشستگان هم در چند شهر از جمله رشت، اهواز، کرمانشاه و کرمان و شوش تجمع اعتراضی برپا کردند.
بازنشستگان خواسته‌های خود را مستمری بالاتر از خط فقر، مهار تورم، تامین درمان رایگان و آزادی مطالبه‌گری می‌دانند و می‌گویند که «انتظار داریم دولت و دست‌اندرکاران صدای ما را بشنوند؛ در شرایطی که هزینه‌های زندگی بیش از بیست میلیون تومان است چطور با مستمری زیر نُه میلیون تومان زندگی کنیم؟»
