ادامه اعتصاب کارگران فولاد اهواز، اعتراضات صنفی و اقلیمی و تعطیلی بازار طلا در چند شهر ایران

به جز اعتصاب فولاد اهواز، در روز چهارشنبه گزارش‌هایی از تعطیلی بازار طلافروشان در چند شهر ایران منتشر شده است.

میثم آل‌مهدی، فعال کارگری، به بی‌بی‌سی گفت: «این تراکم اعتراضات کارگران، معلمان، پرستاران و بازنشستگان نشانه آن است که اتفاق و جابه‌جایی بزرگی در اقتصاد در حال وقوع است. وقتی وضعیت اقتصادی به جایی رسیده که حتی طبقه مرفهی مثل طلافروشان اعتصاب می‌کند، دیگر روشن است که روند فقیرسازی چه بر سر کارگران می‌آورد و چه فشاری بر زندگی کارگر می‌آورد.»

به گزارش ایلنا، روز چهارشنبه در یزد هم گروهی از معلمان در اعتراض به شرایط کاری خود برای پنجمین روز پیاپی تجمع کردند.

معوقاتِ مزدیِ چند ماهه، عدم دریافتِ حقوق مکفی، مشکلات مربوط به بیمه، نداشتنِ قرارداد کاری مشخص از دلایلِ اعتراض این معلمان است.

این معلمان با شیوه موسوم به «خرید خدمت» به کار گرفته می‌شوند و میزان ساعت‌ کاری مشخصی ندارند و بسته به نیاز به آنها کار سپرده می‌شود.

ایلنا می‌گوید حقوق این معلمان «ناچیز» است و آنها به امید آنکه روزی قراردادی بگیرند «حاضر به کار در شرایط ناعادلانه می‌شوند.»

در شهر اردکان در استان یزد هم برای سومین روز پیاپی تجمع بزرگی در اعتراض به آلودگی هوا برپا شده است.

معترضان با راهپیمایی در شهر شعار دادند: «جیره‌خور صنعتی، ننگت باد، ننگت باد.»

آنها به صنایع آلاینده‌ای که در اطراف اردکان فعالند معترض هستند.

میثم آل‌مهدی معتقد است که اعتراضات محیط‌زیستی یزد بی ارتباط با اعتراضات صنفی اهواز نیست.

آقای آل‌مهدی به بی‌بی‌سی فارسی گفت: «مافیای فولاد از همان قشر صاحبان صنایع آلاینده یزد و اردکان هستند. برای رونق این کارخانه‌ها، تولید کارخانه‌های قدیمی را می‌خوابانند. چرا؟ چون بانک مالک این کارخانه به آن یکی کارخانه وام داده و می‌خواهد وامش برگردد.»

او درباره پیوند مسائل کارگری و محیط زیستی گفت: «از اوایل دهه ۹۰ در سراسر کشور بیش از ۳۰ کارخانه فولاد ساخته‌اند که بیشترشان در محدوده فلات مرکزی و در منطقه‌ای خشک هستند. در نظر بگیرید که هر کارخانه فولاد به اندازه یک شهر آب نیاز دارد. برای همین به طرح‌های انتقال آب یا استفاده بی‌رویه از آب زیرزمینی متوسل شده‌اند.»

در روزهای گذشته چندین تجمع اعتراض دیگر نیز در شهرهای مختلف ایران برگزار شده است.

روز سه‌شنبه گروهی از کارکنان مقابل شهرداری تهران تجمع کردند. کارگران بلبرینگ سازی ایران در تبریز هم در این روز اعتصاب کردند و اعتراضات دامنه‌دار بازنشستگان و مستمری‌بگیران ارگان‌های مختلف هم با دو تجمع در اهواز و کرمانشاه ادامه داشت.

در روز دوشنبه هم بازنشستگان مخابرات در چندین شهر ایران تجمع کردند.

تجمع پرستاران بیمارستان مهدیه تهران و بازنشستگان نفت اهواز از دیگر اعتراضات صنفی هفته جاری بوده است.

از آغاز سال جاری خورشیدی تجمعات پرشمار کارگری و صنفی در سراسر ایران برگزار شده است. بسامد و تندی شعارها در تجمعات صنفی از اعتراضات دی ۱۳۹۶ به این سو شدت گرفته است.

حکومت ایران در پاسخ به اعتراضات صنفی به سرکوب مستمر فعالان کارگری می‌پردازد. سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران خبر داده است که حسن سعیدی، از فعالان زندانی این سندیکا، از تماس تلفنی و ملاقات حضوری محروم و به بند مشهور به «تبعیدگاه» اوین منتقل شده است.

دستمزدهای معوقه، حقوق پایین، نداشتن امنیت شغلی و ایمنی پایین در محل کار در کنار ممانعت حکومت از داشتن تشکیلات صنفی مستقل از جمله مسائل مزمن نیروی کار در ایران است.

روزنامه شرق در گزارشی از «شدت‌گرفتن آمار خودکشی در میان کارگران ایلامی» خبر داده است.

فرشاد اسماعیلی، پژوهشگر حقوق کار به شرق گفته است در چند استان دیگر هم خودکشی‌های مشابهی به چشم می‌خورد: «این خودکشی‌ها بیشتر در مناطقی رخ داده با محیط کاری بزرگ و تعداد زیاد کارگر و در شهرهایی که از نظر معیشتی و رفاهی وضعیت نامناسبی دارند.»