غلامحسین محسنی اژه‌ای، رئیس قوه قضائیه ایران ۱۵ اسفند ۱۴۰۱ در اصفهان گفت: «کشف حجاب به مثابه دشمنی با نظام و ارزش‌های آن است و افرادی که اقدام به این ناهنجاری کنند، مجازات خواهند شد، کشف حجاب مصداق خلاف عفت عمومی و مبانی شرع و قانون است و دشمن از آن حمایت می‌کند.»
این آخرین اظهارنظر یکی از مقامات ارشد جمهوری اسلامی درباره حجاب است، موضوعی که نه از ۲۵ شهریور ۱۴۰۱، روزی که اعلام شد مهسا امینی در بیمارستان کسری و پس از اتفاقاتی که در بازداشتگاه گشت ارشاد افتاده بود، جان‌باخته است، که از دو ماه قبل از آن، در ۲۵ تیر، در ایران دوباره پرتنش شد؛ روزی که ویدئوی درگیری سپیده رشنو با یک زن محجبه در اتوبوس شرکت واحد منتشر شد.
عنصری به اسم هاشمی گلپایگانی
شواهد نشان می‌دهد حتی اگر ماجرای دردناک مهسا امینی در مقر گشت ارشاد، بازداشت سپیده رشنو و یا فیلم التماس مادر یک دختر به ون گشت ارشاد، یا برخورد یک گشت کوهستان با دختران بی‌حجاب و یا افشای ماجرای تیراندازی ماموران گشت ارشاد به بوکسور سابق تیم ملی هم اتفاق نمی‌افتادند، اظهارات محمدصالح هاشمی گلپایگانی، دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر می‌توانست آتش آشوب را در ایران برافروزد.
رسانه‌های ایران در ۷ شهریور، سه هفته پیش از مرگ مهسا امینی از قول هاشمی گلپایگانی که بارها درباره طرح ۱۱ بندی عفاف و حجاب حرف زده بود، نوشتند: «اگر شخصی در معابر عمومی مثل مترو رعایت حجاب نکند؛ دوربین مترو از او عکس می‌گیرد و یک مبلغ اثرگذار جریمه می‌شود و جریمه برای او پست می‌شود. فناوری الان اجازه می‌دهد تصاویر با عکس کارت ملی تطبیق داده شود و بی‌حجاب‌ها شناسایی شوند.»
