اسرائیل و سوریه طی هفتههای گذشته گفتوگوهایی محرمانه برای رسیدن به توافقی دیپلماتیک آغاز کردهاند؛ تلاشی برای پایان دادن به دههها تنش، عمدتا بر سر مناطقی که اسرائیل در جنگ سال ۱۹۶۷ از سوریه تصرف کرد.
رسانههای اسرائیلی در هفتههای اخیر پیشبینیهای خوشبینانهای درباره احتمال توافقی محدود یا حتی صلحی تاریخی با دمشق مطرح کردند که از دسامبر گذشته به کنترل اسلامگرایان سابق درآمده است.
اما حملات بیسابقه اسرائیل به مواضع دولت سوریه از جمله در دمشق نشان داد که چنین خوشبینیهایی با واقعیتهای پیچیده و متغیر منطقه همخوانی ندارد. این حملات، که در بحبوحه بحرانهای امنیتی در جنوب سوریه انجام شد نمونهای از رویکرد تازه اسرائیل است؛ کشوری که هنوز از شوک حمله غافلگیرکننده حماس در اکتبر ۲۰۲۳ بیرون نیامده اما با اتکا به موفقیتهای اخیرش در مقابله با حزبالله و ایران ترجیح میدهد برای مقابله با تهدیدهای احتمالی به زور متوسل شود حتی اگر این رویکرد به بهای بهبنبستکشاندن مسیر دیپلماسی تمام شود.
ایتامار رابینوویچ، مورخ اسرائیلی و از مذاکرهکنندگان پیشین با سوریه در دهه ۱۹۹۰ در اینباره میگوید: «این رفتار خیلی ناهماهنگ به نظر میرسد. کاملا در تضاد با تلاش برای مذاکره است.» او اظهار داشت: « اسرائیل ترکیبی بسیار عجیب از پارانویا پس از ۷ اکتبر و احساس قدرت پس از موفقیت در لبنان و ایران را در خود جای داده است و نتیجه آن ترجیح استفاده از زور به جای دیپلماسی است.
